Kto wdziera się do cudzego domu, mieszkania, lokalu, pomieszczenia albo ogrodzonego terenu albo wbrew żądaniu osoby uprawnionej miejsca takiego nie opuszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Jest to tzw. naruszenie miru domowego, które polega na wtargnięciu do określonego miejsca i przebywaniu w nim pomimo sprzeciwu uprawnionej osoby.
Naruszenie miru domowego – o jakie miejsca chodzi?
Artykuł 193 kodeksu karnego dotyczy lokalu mieszkalnego, lokalu innego niż mieszkalny, którym może być sklep, siedziba firmy itp., magazyn, garaż, piwnica, jak również ogrodzone pole należące do konkretnego właściciela jak na przykład ogródek działkowy. Przestępstwo naruszenia miru domowego nie dotyczy jedynie prawa własności. Ma związek z wolnością człowieka i jego prawami do prywatności. Przestępstwo to może być popełnione również w postaci ewentualnego zamiaru.
Naruszenie miru domowego a wola osoby pokrzywdzonej
Naruszenie miru domowego jest przestępstwem, gdy domniemany sprawca wbrew woli osoby uprawnionej wchodzi do miejsca będącego jej własnością. Wola osoby pokrzywdzonej może być wyrażona w sposób wyraźny słowem lub tablicy z informacją lub w sposób dorozumiany, czyli poprzez zamkniecie danego miejsca (pomieszczenia), ogrodzenia posesji.
Kto jest sprawcą?
Sprawcą naruszenia miru domowego może być nie tylko osoba, która wdarła się do danego miejsca wbrew woli dysponenta, ale też osoba, która dostała się do miejsca legalnie, ale kolejno sprzeciwiła się opuścić je na żądanie osoby uprawnionej. Warto pamiętać, że żądanie opuszczenia lokalu, posesji koniecznie musi być wyrażone w sposób jednoznaczny i zrozumiały. Naruszeniem miru domowego nie jest sytuacja, gdy chodzi o osoby takie jak funkcjonariusz policji czy komornik działający na podstawie określonych przepisów prawnych.
Jaka kara?
Przestępstwo naruszenia miru domowego zagrożone jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do roku. Zgodnie z powyższym sprawca przestępstwa może liczyć na odstąpienie od wymierzenia kary, zawieszenie kary lub warunkowe umorzenie przestępstwa.