Częścią wyroku wydawanego przez sąd w sprawie rozwodowej jest orzeczenie o władzy rodzicielskiej oraz o kontaktach z dzieckiem. Sąd podejmuje decyzję kierując się dobrem dziecka, dlatego, przed wydaniem wyroku, może poza salą posiedzeń sądowych wysłuchać co ma ono do powiedzenia i jakie są jego życzenia.
Zgodnie z ustaleniami Konwencji o prawach dziecka z 1989 r., a także Europejskiej konwencji o wykonywaniu praw dzieci sporządzonej w Strasburgu w 1996 r., dziecko ma prawo do wyrażania swoich poglądów w sprawach go dotyczących, stosownie do swojego wieku oraz dojrzałości.
Jakie realne warunki musi spełniać, by sąd uwzględnił jego zdanie? Przede wszystkim jest to kryterium wieku. W sprawie o rozwód, separację czy unieważnienie małżeństwa rodziców, dziecko może być przesłuchiwane, jeśli ukończyło 17 lat. Jeśli świadkiem mają być małoletni nie będący dziećmi rozstających się rodziców, muszą mieć ukończone minimum 13 lat. Istotne jest też również, by rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości dziecka pozwalał mu na zeznawanie przed sądem. Wysłuchanie małoletniego może odbywać się przed sądem albo za pośrednictwem np. kuratora sądowego, mediatora czy specjalistów z Rodzinnego Ośrodka Diagnostyczno – Konsultacyjnego.
Dziecko rozwodzących się rodziców, według Kodeksu postępowania cywilnego, ma prawo do odmowy zeznań w charakterze świadka, tak samo jak inni członkowie rodziny.