Oto dwa najważniejsze przepisy kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowiące o ustaleniu i uznaniu ojcostwa. Artykuł porusza tematykę uznanie a ustalenie ojcostwa.
Jeżeli dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem trzystu dni od jego ustania lub unieważnienia, domniemywa się, że pochodzi ono od męża matki.
Gdy dziecko urodziło się przed upływem trzystu dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, lecz po zawarciu przez matkę drugiego małżeństwa, domniemywa się, że pochodzi ono od drugiego męża.
Uznanie ojcostwa
Następuje przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego. Mężczyzna, od którego pochodzi dziecko oświadcza, że jest ojcem dziecka. Matka dziecka musi potwierdzić oświadczenie jednocześnie lub w ciągu 3 miesięcy od oświadczenia ojca. Następstwem uznania ojcostwa powstaje z mocą wsteczną stosunek prawno-rodzinny pomiędzy ojcem a dzieckiem. Po stronie ojca natomiast powstaje władza rodzicielska.
Ustalenie ojcostwa
Jeśli nie dojdzie do uznania ojcostwa, istnieje możliwość wystąpienia na drogę sądową z powództwem o ustalenie ojcostwa. Żądanie może złożyć domniemany ojciec dziecka, dziecko lub matka dziecka.
W sprawach o ustalenie ojcostwa stosuje się zwykle dowód z badań DNA.
Na ustalenie ojcostwa decyduje się zazwyczaj matka dziecka, gdy domniemany ojciec nie chce uznać dziecka. Z ustaleniem ojcostwa można jednocześnie żądać od domniemanego ojca dziecka świadczeń alimentacyjnych.
Żądanie o ustalenie ojcostwa nie jest możliwe po śmierci dziecka lub po osiągnięciu przez nie pełnoletności.
Dziecko lub matka dziecka wytacza powództwo o ustalenie ojcostwa domniemanemu ojcu dziecka. Gdy ojciec nie żyje, przeciwko kuratorowi ustanowionemu przez sąd opiekuńczy. Domniemany ojciec dziecka wytacza powództwo o ustalenie ojcostwa przeciwko dziecku i matce. W przypadku gdy matka nie żyje, przeciwko dziecku.