Obowiązkiem rodziców po rozwodzie jest ponoszenie kosztów utrzymania i wychowania dziecka i nie chodzi tu tylko o zaspokajanie podstawowych potrzeb materialnych, ale również o umożliwienie mu rozwoju intelektualnego, kulturalnego, fizycznego i duchowego.
Rodzic powinien łożyć na kontynuację nauki dziecka po szkole średniej, zrobić wszystko, by przystosować je do życia w społeczeństwie, zwłaszcza poprzez przygotowanie go do późniejszego zaistnienia na rynku pracy.
Obowiązek alimentacyjny nie jest więc uzależniony od wieku dziecka i nie kończy się na ukończeniu przez nie 18. roku życia. Trwa do uzyskania przez dziecko kwalifikacji zawodowych, umożliwiających samodzielne utrzymanie się, czyli do momentu, aż samo będzie zdolne do podjęcia pracy zarobkowej. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy dziecko z własnej winy przedłuża taki stan rzeczy, nie podchodząc poważnie do swoich obowiązków. W takiej sytuacji obowiązek uiszczania świadczeń alimentacyjnych względem dziecka może wygasnąć.
Wysokość alimentów określana jest przy wydaniu wyroku rozwodowego i jest ustalana przez sąd, który powinien wziąć pod uwagę ewentualne porozumienie stron co do wysokości świadczeń ponoszonych na rzecz utrzymania i wychowania dziecka. Sąd określając kwotę alimentów bierze pod uwagę możliwości zarobkowe zobowiązanego, w mniejszym stopniu jego dochody czy obecną sytuację życiową, np. pozostawanie bezrobotnym. Jeśli tak jest, badana jest kwestia, czy bezrobotny rodzic dołożył wszelkich starań, aby przerwać taki stan rzeczy.
Źródło: wieszjak.pl