Groźby karalne są przestępstwem opisanym w art. 190 kodeksu karnego. Kto grozi innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego.
Groźba realizacji przestępstwa
Karze podlega wyłącznie groźba, której treścią jest zapowiedź popełnienia przestępstwa. Tak więc kary nie poniesie osoba grożąca popełnieniem wykroczenia czy też naruszająca groźbą reguły prawa cywilnego. Groźba karalna może być wyrażona w różny sposób na przykład słowem, pismem czy gestem.
Groźba karalna a obawy pokrzywdzonego
Aby przypisać sprawcy przestępstwo groźby karalnej, groźba musi wzbudzać uzasadnioną obawę w pokrzywdzonym. Obawy te nie mogą wynikać z na przykład lękliwości osoby pokrzywdzonej, a muszą być uzasadnione. Ostateczna decyzja leży w gestii sądu, który to dokładnie zbada wszelkie okoliczności sprawy.
Uzasadniony motyw sprawcy
Należy pamiętać, że przestępstwo groźby karalnej musi być popełnione wyłącznie umyślnie. Sprawca musi mieć więc uzasadniony motyw, aby grozić pokrzywdzonemu. W myśl artykułu 190 kodeksu karnego, że groźba karalna jest zagrożona karą grzywny, ograniczenia wolności bądź pozbawienia wolności do lat dwóch może zostać zastosowane warunkowe umorzenie postępowania. Kara pozbawienia wolności natomiast może zostać orzeczona z warunkowym zawieszeniem.
Groźba karalna – co jeszcze warto wiedzieć?
Art. 190 a kodeksu karnego:
§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto, podszywając się pod inna osobę, wykorzystuje jej wizerunek lub inne jej dane osobowe w celu wyrządzenia jej szkody majątkowej lub osobistej.
§ 3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 lub 2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.