Umowa dożywocia tak samo jak umowa darowizny pozwala na przeniesienie własności nieruchomości.
Jednakże w przypadku umowy dożywocia mamy do czynienia z przeniesieniem własności w zamian za ustanowienie prawa do dożywotniej opieki. Strony umowy dożywocia mają prawo do dowolnego kształtowania treści umowy, czyli określenia obowiązków nałożonych na nabywcę nieruchomości.
Zgodne oświadczenie woli stron
Zbywca inaczej dożywotnik zobowiązuje się do przeniesienia własności nieruchomości na nabywcę, a nabywca do zapewnienia zbywcy dożywotniego utrzymania. W braku odmiennej umowy nabywca powinien przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
Jeżeli z różnych przyczyn wspólne mieszkanie jest utrudnione, sąd może zamienić uprawnienia zawarte w umowie na dożywotnią rentę odpowiadającą wartości tych uprawnień. W skrajnych przypadkach sąd na żądanie nabywcy lub zbywcy może rozwiązać zawartą pomiędzy nimi umowę o dożywocie.
Kto może być zbywcą nieruchomości, a kto nabywcą?
Zbywca (dożywotnik) to wyłącznie osoba fizyczna. Nabywcą nieruchomości może być natomiast: osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej.
Ochrona zbywcy
Przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia. Do obciążenia takiego stosuje się odpowiednio przepisy o prawach rzeczowych ograniczonych.
W razie zbycia nieruchomości obciążonej prawem dożywocia nabywca ponosi także osobistą odpowiedzialność za świadczenia tym prawem objęte, chyba że stały się wymagalne w czasie, kiedy nieruchomość nie była jego własnością.
Jaka forma umowy dożywocia?
Umowa dożywocia zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości musi być zawarta w formie aktu notarialnego. Niezachowanie formy pociąga za sobą nieważność czynności prawnej.